محمدتقی بهار، ملقب به ملک‌الشعرا، شاعر، ادیب، نویسنده، روزنامه‌نگار و سیاست‌مدار معاصر ایرانی بود. او شاعر قرن حاضر است که در زمان مبارزات مشروطیت زندگی می کرده و بخشی از اشعار وی درباره مبارزه با استبداد است بهرحال در سال 1317 قصیده بلندی در وصف نوروز و زیبایی های طبیعت سروده که بخشی از آن در اینجا نقل آورده می شود :

بهار آمد و رفت ماه سپند
نگارا در افکن بر آذر سپند

به يک باره سر سبز شد باغ و راغ
ز مرز حلب تا در تاشکند

بنفشه ز گيسو بيفشاند مشک
شکوفه به زهدان بپرورد قند

به يک هفته آمد سپاه بهار
ز کوه پلنگان به کوه سهند

جهان گر جوان شد به فصل بهار
چرا سر سپيد است کوه بلند؟

حيف باشد دل آزاده به نوروز غمين
اين من امروز شنيدم ز زبان سوسن

هفت شين ساز مکن جان من اندر شب عيد
شکوه و شين و شغب، شهقه و شور و شيون

هفت سين ساز کن از سبزه و از سنبل و سيب
سنجد و ساز و سرود و سمنو سلوي من

هفت سين را به يکي سفره دل‌خواه بنه
هفت شن را به در خانة بدخواه فکن

صبح عيد است برون کن ز دل اين تاريکي
کاخر اين شام سيه، خانه نمايد روشن

رسم نوروز به جاي آور و از يزدان خواه
کاورد حالت ما باز به حالي احسن

نوبهار دلپذیر و روز شادی و خوشیست
خرما نوروز و خوشا نوبهار دلپذیر

بر نشاط گل وقت سپیده دم به باغ
فاخته آوای بم زد ، عندلیب آوای زیر

گردآوری: بخش فرهنگ و هنر بیتوته